moda kołem się toczy

pomysłowość ludzka ponoć nieograniczona, czemu zatem moda kołuje i wraca co kilka dekad do tych samych fasonów? w sumie nie mam nic przeciwko temu, ale chętnie dałabym się uwieść czemuś zaskakująco nowemu. każdy fason miał swoją młodość po raz pierwszy. czy zatem nie ma już nowych możliwości?

pamiętam z durnej młodości, jak co jakiś czas, moja mama reagowała z niezrozumiałą dla mnie nostalgią na odkrywcze w moim przekonaniu „nowości”. po chwili wyciągała z dna szafy „obłędnie na czasie” spodnie cygaretki, buciki kaczuszki, sweterki bliźniaki, nie wspominając o dzwonach, szwedach i indyjskich bluzeczkach. pamiętam też moment, gdy mama szperała w szafie babci, wyciągając z tryumfem zapomniane buciki z paseczkiem, sukienki na halkach i klasyczne szpilki o niespotykanych noskach i kolorze. to było dawno. od tamtej pory popełniłam wiele karygodnych błędów, wyrzucając, oddając lub przerabiając ciuchy, których już NIGDY miałam nie włożyć a po latach z łezką wspominam.

dziś są absolutnie genialne nowe tkaniny, ogólna tendencja sprzyja komfortowi a eklektyzm i nonszalancja w miksowaniu pozwalają na dopasowanie mody do własnego stylu i osobowości. są jednak trendy przywracające świetność dawnych szaf. takie „kołowanie” mody ma też swoje zalety, zwłaszcza jeśli żyło się w danej modowej epoce i przećwiczyło się na własnej skórze jej szaleństwa, ma się w pamięci wpadki oraz świadomość swoich mocnych stron.

wydawało mi się, że już nigdy nie wrócą kiczowate lata '80 i jeszcze gorsze '90: watowane ramionka, leginsy, spódnice bombki, plastik, fluo i jeszcze sporo koszmarków. a tu ukradkiem i podstępnie nawet w mojej własnej szafie...

dziś patrzę w lustro i śmiać mi się chce, bo widzę motywy z czasu, który w mej pamięci zdominował styl z amerykańskiego kalendarza: przetarty jeans, biała bawełna, ewentualnie koronka i może skórzane buty... a w tle zachód słońca, plaża i biały koń :)))
hihihi no cudne to było...